8/24/2018 Perfect worldAttitude No. 1 feat. Balanxinebaby is een lange ballet/theater solo (van het begin tot het einde!), waarvoor Florentina mij heeft gevraagd naar aanleiding van een eerdere inspirerende samenwerking, waarin ik in Florentina’s experimentele dansvoorstelling Recovery optrad als klassieke ballerina, in de gedaante van een soort engel, verlicht op spitzen, om haar een laatste adem in te blazen, nodig om weer op te stijgen. Met de vrijheid de dans zelf vorm te geven, was deze rol letterlijk op het lijf geschreven. Dit geldt ook voor mijn rol als tandarts (in latere versies toegevoegd, nadien ik haar vertelde dat ik ‘naast’ balletdanseres, eigenlijk voltijds student tandheelkunde ‘ben’ – de vraag in hoeverre identiteit door je professionele hoedanigheid wordt bepaald, heb ik, na een leven dat sinds jongs af aan noodlottig/bewust gekozen in het teken van de dans stond, overigens aan eigen lijve kunnen onderzoeken…). In deze hoedanigheid was ik in de rijke ideeënwereld van Florentina in feite eveneens een ‘engel’. Dat wil zeggen als een ‘engel der moderne tijd’, waarin artsen in staat zijn mensen te redden en ‘adem in te blazen’ om daarmee het leven weer aan te kunnen, of soms de eersten zijn die zij zien, als in een engelvisioen, na het wakker worden uit een coma of na operatie…
Altijd op zoek naar extremen en deze op het toneel tegenover elkaar te zetten of juist te verenigen, was experimenteel danstheatermaakster Florentina zo gefascineerd geraakt door deze uit het (mijn) leven gegrepen maar toch ogenschijnlijk extreme en bovendien onmogelijke combinatie van ballet (op topniveau) en tandheelkunde. Waar in Recovery ballet de tegenhanger van kickboksen vormt (en toch ook vele gelijkenissen heeft!), wilde Florentina het ballet verder onderzoeken en wederom mijn andere ‘identiteit’, namelijk die van student tandheelkunde, onder de loep leggen en deze elementen gebruiken voor de nieuwe creatie. In deze solo heb ik allereerst mijn jarenlange ervaring als klassiek balletdanseres en sinds enkele jaren ook als choreografe in kunnen brengen, alsmede mijn kennis van dansgeschiedenis en tandheelkunde. Florentina, die zich aan het andere einde van het spectrum van de danskunst bevindt (ook in die zin twee haast onverenigbare extremen dus!) heeft dit aangegrepen om daarmee een eigentijdse en eigenzinnig vertelling van Giselle te scheppen, tevens geïnspireerd door moderne media (zoals in eerdere van Florentina’s werken) als Instagram posts over en door de balletwereld. Attitude No. 1 feat. Balanxinebaby is in feite een flitsend Instaballet, dat geheel rijmt met onze huidige tijd. Juist ook in deze tijd waarin werelden lijken te botsen en parallelliteit, laat staan verzoening, geen optie lijkt, wordt met Attitude No. 1 feat. Balanxinebaby een poging gewaagd extreme werelden, in velerlei opzichten, toch met elkaar te verenigen door middel van het zoeken naar gelijkenissen en op basis van wederzijds respect. In alle opzichten een uitdaging! Om deze eigentijdse versie van Giselle te begrijpen is wel wat (bekend geachte) kennis van het 18e-eeuwse ballet noodzakelijk. In hoofdlijnen is Giselle als volgt zo opgebouwd: Akte 1: Giselle is een dorpsmeisje dat door haar verloofde Albrecht (een edelman) wordt bedrogen, die ervan door gaat met een andere vrouw. Zij wordt vervolgens waanzinnig van ongeloof en danst zich letterlijk dood door een gebroken hart. Akte 2: Giselle komt terug in het rijk der Willies: witte vrouwen, allen te jong overleden maagden en slachtoffer van de ontrouw van hun aanstaande echtgenoten, als schimmen die in de nacht ontwaken en iedere man op hun pad laat dansen tot de dood erop volgt. Ook Giselles verloofde komt 's nachts naar haar graf. Ondanks haar verdriet en boosheid, vergeeft ze hem en beschermt hem met alles wat ze in haar macht heeft tegen de dreigende dood, waarop hun wegen zich voorgoed scheiden... Behalve deze verhaallijn, zijn er tal van verwijzingen naar de rijke symboliek en Leitmotiven (nu een bekend begrip, maar destijds voor het eerst gebruikt in de choreografie en muziek van het ballet Giselle) van het oorspronkelijke ballet zichtbaar. Maar binnen dit verhaal zijn er nog heel veel andere lagen te ontdekken en te ontleden, zoals in een roman. ‘Tussen de passen door’ worden vragen gesteld waarin extremen steeds tegenover elkaar worden gezet of met elkaar verstrengeld raken: schoonheid versus gezondheid, mens versus machine, het bovenmenselijke versus het menselijke, maakbaarheid versus lotsbestemming, hard werken versus succes en uiteraard ballet versus geneeskunde/tandheelkunde. Verder komen oeroude thema's als liefde, trouw, trots, vergelding, vergeving aan bod, alsmede moderne thema’s over vrouwenemancipatie, de robotisering van de maatschappij, identiteit door werk of persoonlijkheid etc. En niet te vergeten: verwarring! Wat moet dat allemaal? Dat alles gegoten in de vorm van klassiek ballet, zoals door mij vormgegeven en belichaamd, in een door Florentina samensgestelde compilatie op basis van hedendaagse popcultuur, zoals ook expliciet hoorbaar in de experimentele muziek, en moderne media als Instagram en Facebook, waarmee de hedendaagse (met name jonge) mens communiceert en zich profileert. Dit vaak zo positief mogelijk, met breed lachende selfies en succes stories op de tijdlijn, terwijl achter dit (letterlijke) masker een belevingswereld schuil kan gaan vol verdriet, eenzaamheid of andere diepere gevoelens... Zo ook voor de (tand)arts die in alle omstandigheden perfect moet zijn en professioneel, de balletdanseres altijd in topvorm en met een smile en het publiek, ieder met zijn eigen verhaal... En voor wie niets van dat alles begrijpt of zich daar op een vrije avond niet mee wil vermoeien, zijn er behalve tandartshaakjes en spiegeltjes (voor zowel de tandarts als de ballerina onmisbaar om perfectie na te kunnen streven!) ook nog de spitzen en de lange hoge balletbenen, waar Balanchine (wiens ballet Agon inspiratiebron was voor Florentina’s eerdere danstheaterstuk Recovery en aan wie ik mijn bijnaam, zoals in de titel verwerkt, door de toenmalig directrice van ‘Le Ballet du Capitole de Toulouse’ en vroeger pupil van de grootmeester zelve, ontleende destijds) zo van hield, zoals zichtbaar in een mooi uitgevoerde ‘attitude’. Attitude betekent dus niet alleen een ‘houding’ maar is ook een prachtige balletpas (niets in het stuk, noch in de titel is ondubbelzinnig!). Echt ballet dus, waar ik zo van hield…en houd. En vooral aan de barre. Dat kan altijd nog. La Barre. In Attitude No. 1 Feat. Balanxinebaby zo mooi vormgegeven. Vol trots. Mijn steun en toeverlaat. Het beste uit mij, de ander, naar boven halend, durfde ik mijn tanden erin te zetten om nooit meer los te laten en zo, met een blind vertrouwen, naïef, volledig op te gaan in de muziek. In de dans. Vol toewijding en overgave. Mijn grote liefde. Intiem aan de barre. Maar nu open en bloot, nu het verhaal van Giselle toch al bekend is en alle kaarten open op tafel liggen. Waarom dan niet delen met het publiek? Voor wie ik al die jaren het uiterste uit mijn tenen naar boven heb willen hallen. En nog steeds en altijd. Met (Finger)spitzengefühl het publiek raken, dat is het ultieme doel, met alles wat ik in mij heb, letterlijk en figuurlijk: een glimlach geven. |
Geschreven door Lenneke Arts&Dance©
ArchievenCategorieën |